Serdecznie zapraszamy na 20. Festiwal Kultury Ukraińskiej, w ramach którego w Ratuszu Staromiejskim zaprezentuje się Lwowskie Trio Fortepianowe w składzie Marta Semczyszyn (skrzypce), Sołomija Kanczałaba (wiolonczela) oraz Natalia Rewakowicz (fortepian).

W PROGRAMIE koncertu pojawią się utwory:

• Myrosława Skoryka – Recitative e Rondo
• Antonina Dworzaka – Dumki op. 90
• Wasyla Barwińskiego – Trio a-moll

START: godz. 18.30
WSTĘP wolny

Pobierz ulotkę z pełnym programem festiwalu.


O Artystkach występujących w składzie Lwowskiego Trio Fortepianowego:

Marta Semczyszyn - skrzypce
Urodziła się we Lwowie, tu też ukończyła Lwowski Instytut Muzyczny im. Mykoły Łysenki w klasie skrzypiec Lidii Szutko. W latach 1998-2001 odbywała staż w swojej uczelni w dziedzinie kameralistyki w klasie Oresty Kohut. Od 1998 do 2010 roku była koncertmistrzem w ukraińsko-szwajcarskiej orkiestrze INSO – LEMBERG, której dyrygentem był Gunhard Mattes. Aktualnie jest solistką orkiestry symfonicznej lwowskiegoTeatru Operowego. Od czasu studiów Marta Semczyszyn zajmuje się kameralistyką. Jest współzałożycielką i skrzypkiem-prymariuszem Kwartetu Smyczkowego „Klasik-Modern”, z którym brała udział w kursach mistrzowskich u Burkharda Webera w Bayreuth (Niemcy), a także Milana Skampy, Hugo Magiera i Martina Loveta w Londynie i Aldeburgu (Wielka Brytania). Kwartet „Klasik-Modern” zdobył nagrody na krajowych i międzynarodowych konkursach muzycznych. Otrzymał I Nagrodę na Konkursie im. S. Prokofiewa w Mariupolu (Ukraina), brał udział w Konkursie Kwartetów im. Yehudi Menuhina w Londynie, Konkursie Zespołów Kameralnych w Pradze, Bordeaux we Francji i Trapani we Włoszech. Występował w wielu krajach Europy – w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Czechach i także kilkakrotnie w Polsce. Kwartet nagrał kilka płyt z muzyką Brahmsa, Mozarta, Czajkowskiego, Szostakowicza. Marta Semczyszyn występuje także jako członkini Lwowskiego Tria Fortepianowego.

Sołomija Kanczałaba – wiolonczela
Sołomija Kanczałaba ukończyła Lwowski Instytut Muzyczny im. Mykoły Łysenki (obecnie Akademia Muzyczna). Studiowała w latach 1993 – 1998 u Jewhena Szpicera, a następnie odbywała w tej uczelni studia podyplomowe w latach 1998 – 2001 w klasie Oresty Kohut. Od czasu studiów intensywnie zajmuje się kameralistyką. Jest członkinią Kwartetu Smyczkowego „Klasik-Modern”, z którym brała udział w kursach mistrzowskich u Burkharda Webera w Bayreuth (Niemcy), a także Milana Skampy, Hugo Magiera i Martina Loveta w Londynie i Aldeburgu (Wielka Brytania). Kwartet „Klasik-Modern” zdobył nagrody na krajowych i międzynarodowych konkursach muzycznych. Otrzymał I Nagrodę na Konkursie im. S. Prokofiewa w Mariupolu (Ukraina), brał udział w Konkursie Kwartetów im. Yehudi Menuhina w Londynie, Konkursie Zespołów Kameralnych w Pradze, Bordeaux we Francji i Trapani we Włoszech. Występował w wielu krajach Europy – w Niemczech, Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Czechach i także kilkakrotnie w Polsce. Kwartet nagrał kilka płyt z muzyką Brahmsa, Mozarta, Czajkowskiego, Szostakowicza.
Sołomija Kanczałaba w latach 1998 – 2009 była koncertmistrzem – wiolonczelistką w ukraińsko-szwajcarskiej orkiestrze INSO – LEMBERG, a w latach 2009-2010 w orkiestrze K&K Philharmoniker. Swoją kameralistyczną pasję realizuje także współpracując z Lwowskim Triem Fortepianowym. Jest wykładowcą w Lwowskiej Akademii Muzycznej.

Natalia Rewakowicz – fortepian
Ukończyła z wyróżnieniem Lwowskie Konserwatorium Muzyczne w klasie fortepianu Olgi Kaczewej i organów Samuela Dajcza. Swoje pianistyczne umiejętności doskonaliła pod kierunkiem Vladimira Viardo. Już podczas studiów zajmowała się kameralistyką, występując z wybitną skrzypaczką Lidią Szutko, uczennicą Dawida Ojstracha, laureatem międzynarodowych konkursów muzycznych im. Czajkowskiego, Bacha i Sibeliusa. W 1990 roku przyjechała na stałe do Polski. Występuje jako solistka i kameralistka. Ma za sobą występy z orkiestrami symfonicznymi na Ukrainie i w Polsce. Z koncertmistrzami Filharmonii Narodowej w Warszawie, Piotrem Cegielskim i Kazimierzem Koślaczem, przedstawiła program triów fortepianowych. Z Triem Fortepianowym "Con Fuoco" zrealizowała poetycko-muzyczny program "Paryski Salon Fryderyka" z udziałem Krzysztofa Kolbergera, utrwalony na płycie CD. Koncertowała m.in. z Martą Boberską, Olgą Pasiecznik, Adamem Klockiem i Kubą Jakowiczem. Zajmuje się także pedagogiką prowadząc klasę fortepianu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych Nr 1 w Warszawie. Jej dyplomantki studiują na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina w Warszawie i w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli.

O kompozytorach

Myrosław Skoryk (ur. 1938) – ukraiński kompozytor; w latach 1956-60 studiował kompozycję u Adama Sołtysa we Lwowskim Konserwatorium, a w latach 1961-62 odbywał aspiranturę u Dmitrija Kabalewskiego w Moskiewskim Konserwatorium. Od 1962 roku był wykładowcą Lwowskiego Konserwatorium, a od 1966 roku wykładał teorię muzyki i kompozycję w Kijowskim Konserwatorium. Od 1984 roku jest profesorem katedry kompozycji Lwowskiego Konserwatorium, będąc jednocześnie jej przewodniczącym. Do jego uczniów należą m.in. Jewhen Stankowycz, Iwan Karabic, Oleh Kiwa, Wołodymyr Zubycki, Wołodymyr Szumejko. Jest również przewodniczącym Lwowskiego Oddziału Związku Kompozytorów Ukrainy. W 1965 roku napisał opartą na folklorze huculskim muzykę do filmu Paradżanowa Cienie zapomnianych przodków, po którym otrzymał pochwalny list od Dmitrija Szostakowicza. Był to ważny moment w karierze kompozytora, który pozwolił niespełna trzydziestoletniemu twórcy zaistnieć na "szerokiej scenie". Muzyka Skoryka od samego początku była grą tradycji, w tym również folkloru, z bardziej współczesnymi technikami kompozytorskimi. Kompozytor nigdy nie ulegał wpływom radykalnej awangardy, bliżsi mu byli z pewnością Strawiński i Bartok, niż Schönberg i Webern. Wiele jego utworów wprost nawiązuje materiałem melodyczno-rytmicznym do karpackiego muzycznego folkloru, będąc jego ciekawą brzmieniowo, symfoniczną trawestacją: Huculski tryptyk (1965), Koncert Karpacki (1972). W dorobku kompozytora znajdują się również koncerty na instrumenty solowe (skrzypce, fortepian, wiolonczela) i orkiestrę symfoniczną, 4 partity na orkiestrę kameralną, utwory kameralne (Sonata na skrzypce i fortepian, 1963), szereg utworów na fortepian. W 1987 roku za Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1983) kompozytor otrzymał Państwową Nagrodę im. Tarasa Szewczenki. Utwory Skoryka wykonywane są w krajach Europy, USA i Kanadzie.

Antonin Dworzak (1841 - 1904) to czeski kompozytor i dyrygent okresu Romantyzmu.
Urodził się w Nelahozeves pod Pragą, studiował w Pradze i tu spędził prawie całe swoje życie z wyjątkiem lat 1892 – 1895, gdy objął stanowisko dyrektora konserwatorium w Nowym Jorku.
Jest on obok Bedřicha Smetany czołowym przedstawicielem czeskiej muzyki narodowej. Tworzył głównie symfonie (najbardziej znana e-moll "Z Nowego Świata" op. 95 z 1893), ale także opery, oratoria, uwertury oraz koncerty na skrzypce i wiolonczelę.

Wasyl Barwiński (1888 – 1963 ) - kompozytor ukraiński, pianista, muzykolog, nauczyciel, krytyk muzyczny. Studia muzyczne rozpoczął w Lwowskim Konserwatorium , następnie kontynuował naukę w Pradze na uniwersytecie u Z. Neiedli i O. Hostynskiego. Studiował także w Praskim Konserwatorium Muzycznym , które ukończył w 1915 roku. Po powrocie do Lwowa objął stanowisko dyrektora w Instytucie Muzycznym im. Łysenki, który pod jego dyrekcją rozwinął się do rangi jednej z najważniejszych muzycznych szkół w Galicji Wschodniej. Wykładał tam fortepian, teorię muzyki i kompozycję kształtując całą generację profesjonalnych muzyków. Barwiński i inny lwowski ukraiński kompozytor - Stanisław Ludkewycz byli zaproszeni przez Ministerstwo Wyznań i Oświecenia Publicznego do udziału w komisji reformującej ówczesne szkolnictwo muzyczne w Polsce. W późnych latach 1930-tych był przewodniczącym Związku Ukraińskich Profesjonalnych Muzyków, współpracował również z miesięcznikiem Ukraińska Muzyka. Po II Wojnie Światowej został aresztowany i osadzony przez sowieckie władze na 10 lat w obozie koncentracyjnym w Mordowi .
Barwiński był mistrzem fortepianowych miniatur - może być uważany za ojca muzyki kameralnej na Zachodniej Ukrainie. Był on wiodącym ukraińskim kompozytorem swego czasu i jedną z najbardziej wpływowych postaci ukraińskiej muzyki I połowy XX wieku.