Nadbałtyckie Centrum Kultury oraz Gdańskie Towarzystwo Naukowe

zapraszają na spotkanie
 

z prof. Kazimierzem Darowickim

Laureatem Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza za rok 2016

w kategorii nauk ścisłych i przyrodniczych

3 XI 2017 r.

Godz. 18.00
 

Wykład Laureata:

Niestacjonarne pomiary impedancyjne w sposób prosty wyłożone

Prof. dr hab. inż. Kazimierz Darowicki:
"Studia wyższe ukończyłem w czerwcu 1981 roku, natomiast już w marcu 1981 roku zostałem zatrudniony na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Z Wydziałem Chemicznym jestem związany zawodowo przechodząc kolejne szczeble rozwoju do stanowiska profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej włącznie. W działalności naukowej reprezentuję nauki techniczne, a moja specjalność naukowa i zawodowa to elektrochemia korozja i ochrona przed korozją. Pracę doktorska obroniłem w roku 1991. W roku 1995 uzyskałem stopień doktora habilitowanego a w roku 1999 uzyskałem tytuł naukowy profesora. Funkcję kierownika katedry pełnię od roku 1966.

W ramach prac badawczych rozwijam problematykę nieliniowych pomiarów impedancyjnych i pomiarów impedancyjnych w warunkach niestacjonarnych. W tym obszarze badawczym posiadam wysoką ugruntowaną pozycję międzynarodową. Jej odzwierciedleniem jest moje uczestnictwo w komitetach naukowych największych cyklicznych międzynarodowych konferencji poświęconych elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej oraz w radach wydawniczych szeregu czasopism naukowych. Podstawowym moim osiągnięciem jest opracowanie podstaw teoretycznych oraz wprowadzenie do praktyki pomiarowej Dynamicznej Elektrochemicznej Spektroskopii Impedancyjnej (DEIS). Ta nowa, oryginalna metoda pomiarowa stwarza nowe, unikalne możliwości badawcze, łamiąc podstawowe ograniczenie klasycznej spektroskopii impedancyjnej EIS jakim jest stacjonarność badanego układu. Metoda DEIS umożliwiła rozszerzenie spektrum zastosowań spektroskopii impedancyjnej na nowe, niestacjonarne obszary badawcze elektrochemii i korozji. Idea i opis teoretyczny techniki DEIS został opublikowany w czasopismach o najwyższym statusie naukowym. Metoda DEIS z powodzeniem została zaimplementowana do badań korozji wżerowej, korozji międzykrystalicznej, odporności mechanicznej warstw pasywnych, impedancyjnego mapowania powierzchni i lokalnych pomiarów nanoimpedancyjnych. Metoda DEIS jest skutecznym narzędziem w badaniach ogniw elektrochemicznych i ogniw paliwowych. Jestem autorem lub współautorem ponad 200 publikacji zamieszczonych w czasopismach skatalogowanych przez Instytut Informacji Naukowej (ISI Web of Science), których łączny współczynnik oddziaływań wynosi ponad 450. Ponad 90 publikacji zostało zamieszczonych w czasopismach z pierwszego kwartyla. Poza tymi publikacjami jestem autorem lub współautorem ponad 100 prac opublikowanych w czasopismach nieindeksowanych przez Instytut Informacji Naukowej oraz 6 monografii naukowych.

Zawsze dbałem o rozwój utylitarnej strony badań naukowych. Moja działalność utylitarna ogniskuje się wokół antykorozyjnej ochrony powłokowej, ochrony elektrochemicznej i monitorowania oraz diagnostyki korozyjnej. Zrealizowałem ponad 320 poważnych prac badawczych dla różnych firm i koncernów, takich jak: KGHM S.A., LOTOS S.A., PKN ORLEN S.A., Rafineria Trzebinia S.A., TAURON S.A., Elektrownia Kozienice S.A., Elektrownia Bełchatów S.A., Elektrownia Rybnik S.A, Stocznia CRIST Gdynia S.A, Stocznia Remontowa S.A., NAFTOPORT, PERN „Przyjaźń S.A.”, PBG S.A., Kompania Budowlana, Kompania Piwowarska (Browary Tychy, Poznań, Białystok), Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągowo Kanalizacyjne w Warszawie, Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągowo Kanalizacyjne w Krakowie, Miejskie Przedsiębiorstwo Wodno-Kanalizacyjne w Elblągu, SAUR Neptun Gdańsk, Gdańska Infrastruktura Wodociągowo Kanalizacyjna i wiele innych. Szereg prac badawczych wykonałem dla kontrahentów zagranicznych takich jak Alcan Ltd., (Kanda), Keramchemie GmbH (Niemcy), czy MetPro (Irlandia).

Do moich głównych osiągnięć praktycznych należy miedzy innymi ochrona przed korozją instalacji odsiarczania spalin oraz opracowanie i wdrożenie do praktyki metody szybkiej oceny stanu wykładzin antykorozyjnych. Innym oryginalnym osiągnięciem było opracowanie metody oceny wpływu prądów błądzących na infrastrukturę podziemną oraz ochrona katodowa platform wiertniczych. W obszarze monitorowania i diagnostyki korozyjnej głównym osiągnięciem było opracowanie i wdrożenie bezobsługowego systemu monitorowania korozji instalacji wody w Gdańsku. Aktualnie prowadzę pracę nad systemami monitorowania instalacji rafineriach PKN Orlen, Trzebinia S.A. i LOTOS Gdańsk oraz prace badawcze nad wprowadzeniem systemów ochrony przed korozją w KGHM Polska Miedź. Duża część wyników badawczych ze zrealizowanych prac technologicznych została opublikowana w najpoważniejszych czasopismach korozyjnych a same prace badawcze były wysoko ocenione przez Zleceniodawców.

Utworzona przeze mnie Katedra Elektrochemii, Korozji i Inżynierii Materiałowej jest afiliowanym członkiem Europejskiej Federacji Korozyjnej i jest obecnie jedną z największych i najbardziej znaczących korozyjnych jednostek naukowo-dydaktycznych w Europie. Byłem promotorem w 20 zakończonych przewodach doktorskich, a sześcioro moich wychowanków uzyskało stopień naukowy doktora habilitowanego. Z mojej inicjatywy powstał w Politechnice Gdańskiej międzywydziałowy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”. Zainicjowałem i utworzyłem kierunek studiów „Konserwacja i Degradacja Materiałów”. Kieruję studiami podyplomowymi „Technologie Zabezpieczeń Przeciwkorozyjnych". Uruchomiłem kursy specjalistyczne „Inspektor powłok antykorozyjnych” i „Inspektor ochrony katodowej”. Kursy te zostały utworzone na wniosek Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (obecnie: Ministerstwo Gospodarki Morskie i Żeglugi Śródlądowej). Kursy uzyskały akredytacje Det Norskie Veritas Germanischer Lloyd i Polskiego Rejestru Statków. Wydawane certyfikaty inspektorskie honorowane są na całym świecie a Katedra uzyskała status Morskiej Jednostki Edukacyjnej. Przez dwie kadencje pełniłem funkcje prezesa Polskiego Stowarzyszenia Korozyjnego. Reprezentowałem Polskę w Światowej Radzie Korozji i w Europejskiej Federacji Korozyjnej. Pracowałem w różnych zespołach Komitetu Badań Naukowych, Ministerstwa Nauki I Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Narodowego Centrum Nauki i Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych. Pełniłem między innymi funkcję kierownika panelu recenzentów N204 Chemia, przewodniczącego Zespołu Specjalistycznego Nauk Ścisłych i Technicznych ds. grantów naukowych i przewodniczącego Zespołu Ewaluacji Jednostek Naukowych SI-1CT i SI-2CT (Nauki Ścisłe i Inżynierskie).

Moją działalność badawczą cechuje zrównoważony rozwój pomiędzy badaniami podstawowymi i badaniami stosowanymi. Te oba obszary badawcze reprezentowane przeze mnie przenikają się wzajemnie i sprzęgają zwrotnie. Dlatego, poza efektami publikacyjnymi legitymuję się także wymiernymi efektami praktycznymi związanymi z rozwiązywaniem ważkich problemów technologicznych. Moja działalność dydaktyczna zogniskowana jest wokół korozji, elektrochemii i nauki o materiałach"