Początek: godz. 18.00
wstęp wolny

Nadbałtyckie Centrum Kultury i Agencja Artystyczna Acoustic mają przyjemność zaprosić na Wieczór zapomnianych polskich poetek z udziałem wybitnej aktorki filmowej i teatralnej Zofii Kucówny.

Podczas spotkania artystka prezentuje świat poezji, jednej z najciekawszych i najbardziej oryginalnych osobowości twórczych w polskiej poezji ostatniego półwiecza Małgorzaty Hillar. Aktorka wprowadza słuchacza w świat najpiękniejszej poezji miłosnej oraz wierszy o miłości jednocześnie snując opowieść o życiu, wierszach i milczeniu poetki.

Całość oprawiona jest subtelną muzyką, aktorce towarzyszy na fortepianie Igancy Jan Wiśniewski.

Małgorzata Hillar (1926-1995)
Polska poetka tworząca głównie w nurcie liryki osobistej. Jej wiersze, poświęcone głównie tematyce miłosnej, odznaczają się komunikatywną formą, prostotą w opisie wrażeń i doznań zmysłowych, konkretnością obserwacji rzeczywistości. Wydała m.in. zbiory Gliniany dzbanek (1957), Prośba do macierzanki (1959), Poezje wybrane (1972), wybór Źródło (1985).
Hillar urodziła się 19 sierpnia 1926 r. Jej metrykalne imię to Janina, ale pierwsze swoje teksty podpisywała jako Małgorzata, i tak już zostało. Podczas wojny Janina Hillar uczęszcza na tajne komplety. W latach 1945-1946 pracowała jako urzędniczka w Urzędzie Ziemskim w Bydgoszczy. Maturę zdała eksternistycznie w 1946 r. w Częstochowie i rozpoczęła studiowa prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Po czterech latach, ze względu na zły stan zdrowia przerwała studia. Jej mężem od 1960 roku był znany krytyk i poeta Zbigniew Bieńkowski. W 1962 roku przyszedł na świat jej syn Dawid, któremu poświęciła wiele miejsca w swej twórczości. Małgorzata Hillar przez wiele lat mieszkała w Warszawie. Często jednak odwiedzała swoje rodzinne strony na Kociewiu. Zmarła w stolicy 30 maja 1995 r. i pochowana została w pobliskim Józefowie.

Zofia Kucówna
W 1955 ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. 6 listopada tego roku zadebiutowała w krakowskim Teatrze Młodego Widza w widowisku Ballady i romanse według Adama Mickiewicza w reżyserii Haliny Gallowej. Była aktorką w Teatrze Młodego Widza w Krakowie i Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Występowała na deskach teatrów warszawskich: Ateneum, Powszechnego i Narodowego. Od 1986 związana jest z Teatrem Współczesnym w Warszawie. Nieskrywanie w rolach własnego "ja", nadawanie granym postaciom, niezależnie od repertuaru, współczesnego rysu, sprawiło, że widzowie łatwo utożsamiali się z kreowanymi przez nią bohaterkami. Postaci stwarzane przez nią na scenie, określane są prawidłami dobrego smaku i gustu, wyważone wedle zasad prawdy psychologicznej, ich działania umotywowane są obyczajowo i społecznie, zgodnie z powszechnym doświadczeniem i życiowym prawdopodobieństwem, i - co najważniejsze - zgodnie z osobowością artystki - pisała Elżbieta Baniewicz ("Teatr" 1976, nr 7). W 1959 zaczęła współpracę z Teatrem Telewizji, gdzie zagrała kilkadziesiąt ról.
Jej filmografia jest skromniejsza. Ma na swoim koncie kilkanaście ról filmowych i serialowych. W 1990 wydała książkę Zatrzymać czas.
W 2003 odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. 22 grudnia 2008 z rąk podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego Tomasza Merty odebrała Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"[1]