A'freak-an Project Wojciecha Staroniewicza to projekt muzyczny inspirowany muzyką czarnego lądu. Jest to wirtualna podróż do Afryki. Posługując się własnym językiem i wyobraźnią, artyści tworzą całkiem nową wizję tego bogatego kulturowo kontynentu.
W programie koncertów znajdują się utwory, których nazwy pochodzą od imion w różnych językach południowoafrykańskich. Asale jest kobiecym imieniem, które można przetłumaczyć jako czasownik mówić w języku Yao (Malawi); Dingane to męskie imię, które oznacza tego, który poszukuje w języku Zulu (RPA); Chisisi znaczy sekret w języku Yao (Malawi); Muchaneta oznacza poczujesz się zmęczony w języku Shona (Zimbabwe); Chenzira oznacza urodzony w podróży w języku Shona (Zimbabwe); Utni to życie w języku Yao (Malawi) i w końcu Dakarai to radość w języku Shona (Zimbabwe). Imiona te definiują każdy utwór ze strony muzycznej, wizualnej i interpretacyjnej. Niektóre kompozycje są bardzo dynamiczne, wielowątkowe (mp. Muchaneta), grane w szybkim tempie. Inne natomiast (np. Chisisi) utrzymane są w mrocznej tonacji, gdzie dźwięki pojawiają się w trójwymiarowej przestrzeni, różnych rejestrach, barwach i skrajnej dynamice. Ważnym elementem każdego występu jest improwizacja oraz wzajemna inspiracja muzyków, która powoduje, że każdy koncert jest zupełnie inny, niepowtarzalny. Emocjonalność utworów sprawia, że odbiorcy czują się częścią muzyki, a dzięki wizualizacjom, z łatwością przenoszą się do krainy dźwięków. Połączenie wrażeń audiowizualnych zwiększa siłę odbioru i przekazu.
Koncepcja programu koncertowego jest dualna. W pierwszej interpretacji ukryta jest opowieść. Artyści opowiadają historię pewnej kobiety (Asale), która poprzez mowę i opowieści zwraca na siebie uwagę mężczyzny (Dingane), który poszukuje miłości. Między nimi pojawia się sekretna, ledwie wyczuwalna więź (Chisisi), która swoją zachłanną ewolucją powoduje wręcz pewne mistyczne zmęczenie (Muchaneta), aby przerodzić się w chęć wspólnego podróżowania przez życie (Chenzira). Kobieta i mężczyzna postanawiają być razem już do końca (Utni), co sprawia, że czują się bardzo szczęśliwi (Dakarai) i chcą się tym szczęściem podzielić ze wszystkimi.
Druga interpretacja jest ściśle związana z nazwami utworów, które są nadanymi przez Agnieszkę Ledóchowską imionami osób znajdujących się na grafikach artystki, które były inspiracją do skomponowania muzyki przez Wojciecha Staroniewicza i stworzenia niesamowitych komputerowych wizualizacji przez Rafała Chomika. Efektem eksperymentów graficznych Agnieszki jest ukazanie różnorodności ludzkiej kondycji i przeciwieństwa stanów emocjonalnych. Intencją Agnieszki było stworzenie nierzeczywistej wręcz osoby, znalezienie jej Alter Ego w świecie wyobraźni. Wyraża się to zarówno w wymiarze duchowym, jak i rzeczywistym, a interpretacja obrazów ma tworzyć ich wypadkową.
Do wspólnego grania skomponowanej przez siebie muzyki, która stanowi trzon tego projektu a zawarta jest stylistycznie w szeroko pojętym idiomie jazzu i muzyki etnicznej, Wojciech Staroniewicz zaprosił znanych i cenionych muzyków ze środowiska trójmiejskiego. Łatwo się zorientować, że taki dobór muzyków jest gwarancją, z jednej strony bardzo wysokiego poziomu wykonawczego, a z drugiej permanentnej zmienności i nieprzewidywalności tego, co będzie się działo na scenie w czasie koncertu.
Wojciech Staroniewicz /saksofon tenorowy/;
Przemek Dyakowski /saksofon tenorowy/;
Darek Herbasz /saksofon barytonowy/;
Irek Wojtczak /saksofon tenorowy, sopranowy/;
Dominik Bukowski /marimba, wibrafon/;
Janusz Mackiewicz /gitara basowa/;
Adam Czerwiński /perkusja/;
Larry Okey Ugwu /instrumenty perkusyjne/;
Rafał Chomik /wizualizacje/.
START: godz. 20.00
WSTĘP wolny
