Paweł Huelle
Opowieści chłodnego morza

Morze jest tu zawsze surowe. Nawet podczas upalnych dni lata, kiedy skały nagrzewają się niczym kaflowy piec, jasnobłękitna powierzchnia skrywa wiecznie ten sam, nieprzystępny chłód.
Fragment opowiadania „Oland”

Sztuka opowiadania historii jest niezwykle cennym darem. To znak rozpoznawczy jednego
z największych współczesnych polskich prozaików, Pawła Huellego. Jego najnowszy tom rozpoczyna jedno ze znanych już opowiadań, którego mistrzowskie odbicie zamyka cały zbiór, tworząc niekończącą się sferę odwołań i aluzji i wpisując tym samym Opowieści chłodnego morza w całokształt twórczości pisarza.
Poszczególne historie składają się na nietypową sagę nadmorską, której bohaterowie dążą do odnalezienia prawdy. Dla jednych jest nią księga przemian, dla innych księga spisana
w uniwersalnym języku albo to, co drzemie pod powierzchnią wspomnień. Każdy z bohaterów jest naznaczony samotnością i odbywa najważniejszą podróż w życiu, która przybliża do ich własnej prawdy, własnego źródła. Chłodny, surowy klimat i wysmakowany styl prozy Huellego przenosi nas w świat wyobraźni północnej, gdzie człowiek, piasek i morze stają się historią o pamięci, tożsamości i prapoczątku.

Paweł Huelle (ur. 1957) jest prozaikiem, scenarzystą i dramaturgiem związanym biografią
i licznymi wątkami swej twórczości z Gdańskiem. Zadebiutował powieścią Weiser Dawidek, która została uznana przez krytyków za najważniejszą powieść lat osiemdziesiątych. Opublikował między innymi nominowany do Nagrody Literackiej Nike ’97 tom Pierwsza miłość i inne opowiadania, Opowiadania na czas przeprowadzki oraz powieści: Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala, Castorp i Ostatnia Wieczerza.