Już dziś zapraszamy do udziału w debacie "Spotkania ze światem" w ramach 5. Festiwalu Kultur Świata "Okno na świat" (13 - 14 października).

Rozpoczynamy dwiema wystawami, które rozpoczynają się już 24 września: Dwanaście gwiazd – Parlament Europejski  Martina Kollara oraz  Pokoje panieńskie Weroniki Łodzińskiej-Dudy.

Martin Kollar Dwanaście gwiazd – Parlament Europejski
Ratusz Staromiejski, 24.09 – 15.10.2009 r.

Kiedy większość z nas, zwykłych ludzi, myśli o Parlamencie Europejskim, prawdopodobnie pierwsze co przychodzi mu na myśl, to olbrzymi kompleks architektoniczny ze szkła. Mimo transparentnej faktury okien, trudno zajrzeć przez ściany budynków i dostrzec to, co znajduje się wewnątrz. Nasza ciekawość rośnie. Ponieważ nikt z nas, zwykłych ludzi, nie ma prawa wstępu do środka, zdani jesteśmy na budowanie własnego, nierzeczywistego wyobrażenia miejsca, w oparciu o zdawkowe obrazy i relacje przekazywane za pośrednictwem oficjalnych komunikatów medialnych.
Rezultatem mojego projektu jest seria portretów osób, które mają ambicję i władzę przewodzenia państwom, podejmowania decyzji kształtujących nasze życie.   Fotografie przyglądają się uważnie środowisku, w którym pracują, jego rytuałom i porządkom dającym nam wszytskim poczucie bezpieczeństwa.
Parlament składa się z 27 krajów członkowskich. Współpraca i koegzystencja tak różnych pod względem oczekiwań i interesów państw nie może obejść się bez mniejszych lub większych, nieprzywidywalnych napięć. Jedną z ważniejszych cech mojej pracay jest próba uchwycenia i ujawnienia tych subtelnych i często pełnych humoru momentów.

Weronika Łodzińska-Duda Pokoje panienskie
Galeria NCK, Ratusz Staromiejski 24.09 – 15.10.2009 r.

Moqattam jest dzielnicą koptyjską w Kairze. Dla wielu budzi odrazę. Nie trafia tutaj przeciętny mieszkaniec, taksówkarze odmawiają wjazdu. Powód, dla którego pojawiają się tu ludzie z „zewnątrz”, to czwartkowe egzorcyzmy. Ojciec Samael wypędza złe duchy z opętanych.
Moqattam to wysypisko śmieci dwunasto milionowego miasta. Wory zwożonych śmieci, sięgają czwartego piętra ceglastych slumsów. Wszyscy jej mieszkańcy żyją z segregacji odpadów. Najgorsze są odpady szpitalne. Kobiety gołymi rękami oddzielają zużyte igły od gumowych rurek z resztkami krwi. Zapach usypanej góry z igieł jest zawsze rozpoznawany. Zamożniejsi przetapiają plastik, produkując wieszaki i łyżeczki do lodów. Inni eksportują odzyskany surowiec do Chin. Unosząca się mgła odoru i kwasów nie pozwala oddychać i szczypie w oczy. Odwiedzając domy mieszkających tu ludzi, fotografowałam „pokoje panieńskie” ich córek, które nie wyszły jeszcze za mąż. Niektóre z nich, nosiły złote bransolety na znak, iż zostały przyrzeczone mężczyznom, których wybrali rodzice. Z reguły są to ich kuzyni.

Więcej o debacie tutaj