FESTIWAL ?WIĘTOJAÓSKIE ?WIĘTOWANIE
III Edycja 2006
termin: 23 - 28 czerwca 2005
miejsce: Kościół Św. Jana w Gdańsku

organizatorzy:Państwowa Opera Bałtycka, Nadbałtyckie Centrum Kultury, Duszpasterstwo ?rodowisk Twórczych

Między 23 a 28 czerwca 2006 roku, po raz kolejny odbędzie się interdyscyplinarny festiwal ?więtojańskie ?więtowanie. Tradycyjnie otworzy on letni sezon kulturalny w Gdańsku. Niezmiennie miejscem (i jednym z bohaterów) festiwalowych wydarzeń będzie gotycki kościół Św. Jana. Podobnie jak poprzednim edycjom, także i tej przyświeca myśl, by tak jak Noc ?więtojańska łączy z pozoru obce sobie żywioły, tak by w programie festiwalu egzystowały obok siebie wydarzenia z obszarów kultury masowej, sztuki wysokiej, refleksji religijnej i rozrywki. Celem imprezy jest szeroko rozumiane oczyszczenie poprzez kulturę. Na festiwalu pojawią się tak słynni artyści, jak: Ewa Podleś, Zbigniew Namysłowski, Jacek Staniszewski, Giovanni Botta, Wojciech Michniewski, muzycy Orkiestry Kameralnej „Hanseatica” i wielu innych.

Program

23 czerwca g. 19.00, wstęp wolny.
Inauguracja
Videoperformance Jacka Staniszewskiego

24 czerwca g. 19.00
Koncert ?więtojański
„Mozart goes jazz” -Zbigniew Namysłowski z zespołem
ceny biletów w przedsprzedaży: 20 zł, 15zł
w dniu koncertu: 30 zł, 20 zł

25 czerwca 12.00
Odpust ?więtojański, wstęp wolny
msza, jarmark, ekspozycja „białych kruków” z biblioteki Zachariasza Zappio. Niepowtarzalna okazja, by przyjrzeć się, a nawet przejrzeć cenne starodruki, na co dzień ukrywane w bibliotecznych archiwach

27-28 czerwca - III ?więtojańskie Noce Muzyki Operowej

27 czerwca, wtorek, 19.00
Zakochany Mozart
Widowisko muzyczne z udziałem wokalistów: sopranistki Magdaleny Brylak, najzdolniejszych młodych działających na wybrzeżu śpiewaków: Anny Fabrello, Karola Kozłowskiego, Rafała Grozdewa, Kamila Pękały, łukasza Golińskiego, aktorów Teatru Miniatura, ich lalek oraz Orkiestry Kameralnej „Hanseatica”, którą poprowadzi Janusz Przybylski. Artyści zaprezentują różne aspekty i stadia miłości wg Mozarta - od uwodzenia, poprzez namiętność, zdradę, szał po „żyli długo i szczęśliwie”. Zabrzmią fragmenty z „Wesela Figara”, „Idomenea”, „Uprowadzenia z seraju”, „Cosi fan tutte” i „Don Giovanniego”

28 czerwca środa 19.00
Gioacchino Rossini - Włoszka w Algierze - Wykonanie koncertowe.
W partii tytułowej – po raz pierwszy przed gdańską publicznością jedna z największych wokalistek naszych czasów – kontralt Ewa Podleś. Obok divy – godni niej partnerzy. Jako Lindor zaprezentuje się włoski tenor Giovanni Botta, występujący m.in. na scenie La Scali i Opery Rzymskiej, jako Mustafa - działający obecnie w Salzburgu polski bas Krzysztof Borysewicz, jako Taddeo – Leszek Skrla. Partię Elwiry wykona estońska sopranistka, znana wybrzeżowej publiczności z ubiegłorocznego występu Teatru Vanemuine (zaśpiewała wówczas Aminę w „Lunatyczce”) – Angelika Mikk. Zulmą będzie krakowska artystka – Agnieszka Cząstka, Alim – utalentowany student gdańskiej Akademii Muzycznej – Adam Palka. Chór i Orkiestrę Opery Bałtyckiej poprowadzi maestro Wojciech Michniewski.

Bilety na III ?więtojańskie Noce Muzyki Operowej:
27 czerwca: Zakochany Mozart: 100 zł, 30 zł, 20 zł
28 czerwca: Włoszka w Algierze – 150 zł, 40 zł, 30 zł
karnety: 200 zł, 60 zł, 40 zł

Sylwetki gwiazd:
Giovanni Botta - tenor
Absolwent Konserwatorium w Neapolu. Debiutował w roku 1998 partią Ernesta w operze Galuppiego Gustavo I na festiwalu w Montepulciano. Rok później zdobył I nagrodę w międzynarodowym konkursie wokalnym Walton Fundation, a w 2000 wygrał Konkurs im. Caruso w Mediolanie. Jego wizytówką stała się partia Don Ramira w Kopciuszku Rossiniego, którą wykonywał na scenach teatrów w Paryżu, Bordeaux, Como, Mantui, Bergamo, Pavi oraz na słynnym festiwalu w Aix-en-Provence. Ma na swoim koncie także sukcesy na Festiwalu Rossiniowskim w Pesaro. Inne ważne sceny, na których występował to przede wszystkim mediolańska La Scala (Almaviva w Cyruliku sewilskim), Opera Rzymska (Lindoro we Włoszce w Algierze), Teatro Liceo w Barcelonie (Belfiore w Podróży do Reims). Specjalizuje się w repertuarze belcantowym, głównie rossinowskim, wymagającym najwyższych umiejętności wokalnych. Występ w gdańskiej produkcji Włoszki w Algierze jest jego pierwszym spotkaniem z polska publicznością.

Wojciech Michniewski - dyrygent
Jeden z czołowych polskich dyrygentów. Studiował dyrygenturę u prof. Stanisława Wisłockiego w Akademii Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem. Jednocześnie studiował teorię muzyki oraz kompozycję. Od 1973 był blisko związany z Filharmonią Narodową w Warszawie jako asystent dyrygenta i od 1976 do 1978. jako stały dyrygent. W latach 1979-1981 był dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w łodzi, a od 1979 do 1983 dyrektorem muzycznym Sceny Współczesnej Warszawskiej Operze Kameralnej. W latach 1984-1987 był gościnnie głównym dyrygentem Polskiej Orkiestry Kameralnej, znanej dzisiaj jako Sinfonia Varsovia. W 1987 objął stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Poznańskiej. Funkcję tę pełnił do 1991 r. Od tej pory nie przyjmuje żadnych propozycji stałej współpracy i dyryguje wyłącznie gościnnie. Ma na swoim koncie wiele nagrań telewizyjnych, radiowych i płytowych. Dyrygował w niemal wszystkich krajach Europy, Kanadzie, Argentynie, Meksyku, Hongkongu, Stanach Zjednoczonych i na Kubie. Występował w takich salach, jak: Filharmonia i Schauspielhaus w Berlinie, Teatro alla Scala w Mediolanie, Barbican Hall w Londynie, Teatro Colón w Buenos Aires. Brał udział w wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych. Wojciech Michniewski jest artystą bardzo wszechstronnym, dyryguje zarówno koncertami symfonicznymi, jak i operami. Ceniony jest nie tylko jako znawca klasycznego repertuaru, ale także za swoje interpretacje muzyki XX wieku i muzyki najnowszej. Jest laureatem konkursu dyrygenckiego w Katowicach (1974), dorocznej nagrody polskich krytyków "Orfeusz" za koncert inaugurujący Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej "Warszawska Jesień" (1975), Prix RAI za własną kompozycję Szeptet (1975), I nagrody "Guido Cantelli" na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Teatro alla Scala (Mediolan, 1977), Brązowego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Ernesta Ansermeta w Genewie (1978) oraz Nagrody Krytyki na Musikbiennale w Berlinie (1987). W 1996 roku uhonorowany został statuetką "Fryderyka" za płytę z muzyką Witolda Lutosławskiego, nagraną wspólnie z Krzysztofem Jakowiczem i z orkiestrą Sinfonia Varsovia. W 2005 roku otrzymał nagrodę Związku Kompozytorów Polskich oraz odznaczony został Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Intensywnie współpracuje z Teatrem Wielkim - Operą Narodową, gdzie w 1995 przygotował prapremierę opery Elżbiety Sikory Wyrywacz serc, a w 1997 r. poprowadził orkiestrę podczas recitalu Ewy Podleś. W 2000 przygotował prapremierę The Music Programme Roxanny Panufnik, w 2001 r. prapremierę Ignoranta i szaleńca Pawła Mykietyna, w 2005 premierę Curlew River Benjamina Brittena, a w 2006 r. premierę Zapisków tego, który zniknął Leosa Janaèka i Sonetów Szekspira Pawła Mykietyna.

Zbigniew Namysłowski

Kompozytor i saksofonista, także flecista, wiolonczelista i puzonista; początkowo działał w zespołach prowadzonych przez innych muzyków (w latach pięćdziesiątych: MODERN DIXIELANDERS, MODERN COMBO, POLISH ALL STARS, NEW ORLEANS STOMPERS; w latach 1960-63 grał w zespole THE WRECKERS). Później zaczął tworzyć własne formacje, najczęściej kwartety i kwintety. Od lat sześćdziesiątych do dziś przewinęła się przez jego zespoły niemal cała czołówka polskiego jazzu, m.in. Włodzimierz Gulgowski (fortepian), Michał Urbaniak (saksofon tenorowy), Czesław Bartkowski (perkusja), Janusz Stefański (perkusja), Władysław Sendecki (fortepian), Sławomir Kulpowicz (fortepian), Tomasz Szukalski (saksofon tenorowy), Krzysztof ?cierański (bass elektryczny). Zbigniew Namysłowski stał się wybitnym nauczycielem młodych muzyków. W dziedzinie kompozycji Namysłowski stworzył własny, niepowtarzalny i łatwo rozpoznawalny język. Komunikatywność osiągana podczas koncertów wymagała jednak ogromnej pracy na próbach, język harmoniczny Namysłowskiego stwarza muzykom niemałe wyzwania, wykraczające znacznie poza standardowe rozumienie jazzu. Ważniejsze płyty Zbigniewa Namysłowskiego: "Lola" (1964), "Winobranie" (1973), "Kujaviak Goes Funky" (1975), "Zbigniew Namysłowski" (1977), "Jasmin Lady" (1978), "Future Talk" (1979), "Air Condition" (1981), "Without A Talk" (1991), "Cy to blues, cy nie blues" (1997), "Dances" (1997), "Mozart Goes Jazz" (1999).

Ewa Podleś - kontralt
Powszechnie uznawana za najbardziej autentyczny kontralt naszych czasów. Wykształcenie muzyczne uzyskała w Akademii Muzycznej im. Chopina w Warszawie, pod kierunkiem prof. Aliny Bolechowskiej. Jest laureatką czołowych nagród międzynarodowych konkursów muzycznych w Atenach, Genewie, Moskwie, Rio de Janeiro, Tuluzie i Barcelonie. Występowała we wszystkich wiodących teatrach operowych świata (La Scala, Covent Garden, OpÓra Bastille, La Fenice, Deutsche i Staatsoper Berlin, Teatro Real, Teatro Liceo, MET, Teatr Wielki w Warszawie i wiele innych). Działa również na estradach koncertowych i recitalowych, takich jak: Berliner Philharmoniker, Carnegie Hall, San Francisco Symphony, Salle Pleyel, Salle Gaveau, Wigmore Hall, ThÓâtre de Champs ElysÓes, Victoria Hall, Alice Tully Hall, Filharmonia Narodowa w Warszawie. Dokonała wielu nagrań pod dyrekcją m.in. Alberta Zeddy, Marca Minkovskiego, Petera Maaga, Krzysztofa Pendereckiego, Wojciecha Michniewskiego. Jej repertuar obejmuje dzieła sceniczne, formy oratoryjne, pieśni, od muzyki baroku po muzykę współczesną. Z operowych kreacji warto wspomnieć: partie Rossiniowskie (Izabela we Włoszce w Algierze, Tankred, Arsace w Semiramidzie), partie Haendlowskie (Polinesso w Ariodante, Juliusza Cezara) Orfeusza Glucka, Ulrykę w Balu maskowym Verdiego, Azucenę w Trubadurze, Niewidomą w Giocondzie, Erdę i Nornę w tetralogii Wagnera. Jest laureatką prestiżowych nagród: "Dora Mavore Moore 2002" za rolę Juliusza Cezara w operze Haendla, wystawionej w Canadian Opera Company w Toronto, Nagrody im. Andrzeja Hiolskiego, za rolę Tancreda w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz Nagrody Fundacji Kultury Polskiej 2003, „Złote Berło”. W roku 2004 została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W kwietniu 2005 otrzymała Medal Uznania (Medal of Recognition) od Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku, za wybitne zasługi w krzewieniu kultury polskiej i amerykańskiej. Jest to czwarty Medal przyznany muzykowi, po Leopoldzie Stokowskim, Arturze Rubinsteinie i Stanisławie Skrowaczewskim.

Jacek Staniszewski
W latach 1977–84 studiował na Wydziale Grafiki Projektowej w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Debiutował w połowie lat 80. Brał udział w tak głośnych wystawach, jak "Ekspresja lat 80." w sopockim BWA, "Lochy Manhattanu" w łodzi czy "Raj Utracony" w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej. W kręgu jego zainteresowań artystycznych mieszczą się zjawiska związane z negatywnym oddziaływaniem postindustrialnej cywilizacji na człowieka, ale i z funkcjonowaniem nowoczesnych mediów oraz przepływem informacji. Wykonał ponad 300 plakatów do wystaw, spektakli teatralnych i koncertów. Współpracuje z niemal wszystkim instytucjami kultury w Trójmieście, a także z Fundacją Sfinks w Sopocie, Colosseum (organizator Gdynia Summer Jazz Days), Ladengalerie w Berlinie, Smithkline Beecham Polska. Zaprojektował szatę graficzną płyt wielu zespołów. W 1998 na 100 billboardach w Warszawie prezentowane były 3 autorskie projekty z cyklu „Wild Life is Us – Dzikie życie to my”. Jest autorem Drogi Krzyżowej wykonanej na zamówienie zakonu Kamilianów w Warszawie. Adiunkt na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jest moderatorem w Podyplomowym Studium Architektury przy ASP w Gdańsku w indywidualnym programie „Widzenie między wierszami”. Od 1982 prowadzi też niezależną działalność muzyczną.

Patroni:Program Operacyjny Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego

Mecenat Miasta Gdańska

Patron medialny: portal trójmiasto.pl