Miejsce wydarzenia: NCK - Ratusz Staromiejski
Wernisaż i wieczór wspomnień: 10 grudnia 2021 r.
17:00 – wieczór wspomnień z udziałem: prof. Józefa Borzyszkowskiego, Krzysztofa Gordona, Małgorzaty Abramowicz, ks. Krzysztofa Niedałtowskiego oraz publiczności
18:30 – wernisaż wystawy
Wystawa czynna: do 10 stycznia 2022, codziennie 9.00-18.00
Wstęp: wolny
W związku z sytuacją epidemiologiczną i zgodnie z wytycznymi Ministra Zdrowia, od 15 grudnia br. udostępniamy 30% miejsc na widowni podczas wydarzeń w NCK. Pozostałe miejsca udostępniamy osobom, które okażą aktualny Unijny Certyfikat COVID, przy czym maksymalna ilość wpuszczanych osób:
- do Ratusza Staromiejskiego wynosi 75 miejsc siedzących;
- do Centrum św. Jana wynosi 175 miejsc siedzących;
Szczegóły w zakładce COVID-19
100-lecie urodzin Mariana Kołodzieja sprzyja przywoływaniu dokonań Artysty: teatralnych - jako scenografa związanego z Teatrem Wybrzeże przez około 40 lat, plastycznych – jako twórcy ołtarzy papieskich (1987,1999), a przede wszystkim wstrząsającej wystawy „Klisze pamięci. Labirynty”, dokumentującej Jego przeżycia obozowe w Auschwitz (więzień nr 432), wreszcie – jako Honorowego Obywatela Gdańska i – Człowieka.
Zapraszamy do rozmowy – przyjaciół, współpracowników, znajomych i nieznajomych, dla których Marian Kołodziej był i jest osobą ważną. Po wspomnieniach nastąpi otwarcie wystawy, dzięki której będzie można zobaczyć jeszcze jedną twarz Artysty – rysownika satyrycznych portretów osób znanych, ludzi kultury i nauki. Na wystawie znajdą się także zdjęcia i sfilmowane fragmenty Inscenizacji "Tragedii o Bogaczu i Łazarzu" w reżyserii Krzysztofa Babickiego z rolą główną Mirosława Baki. Inscenizacja miała miejsce w 2001 roku w Centrum św. Jana w Gdańsku.
Człowiek jako obiekt sztuki jest rzeczywistością zawsze rozpoznawalną i bliską odbiorcy. Jest to powód, dla którego wystawom portretu towarzyszy zwykle duży rezonans społeczny. Nie inaczej było w wypadku wystaw Kołodzieja, które dodatkowo wnosiły pewien element sensacji, przez fakt, że ośmieszały najwyższe głowy w państwie. Chcemy wiedzieć, jacy jesteśmy. Potrzebujemy nieustannego potwierdzania siebie w odbiciach innych. Portret daje nam możliwość konfrontacji własnego wizerunku z wizerunkami innych.
Taką też możliwość daje widzowi Kołodziej. Zostawia lustro, w którym możemy się przejrzeć. Pyta: „Czy odnalazłeś tu siebie? Wybierz swoje miejsce. Spójrz prosto w oczy i uśmiechnij się”.
Zofia Tomczyk-Watrak
Partnerzy: Małgorzata Abramowicz( Muzeum Narodowe ), Elżbieta Pękała, Fundacją Ars Sine Qua Non z siedzibą w Sopocie