• Spotkanie poprowadzi Adam Hlebowicz

• Fragmenty książki przeczyta przeczyta
  Marzena Nieczuja-Urbańska

Jedenastego grudnia 2004 roku Małgorzata Niezabitowska dowiaduje się, że w IPN odnalazła się jej „teczka” i że jest to „teczka” tw. Przeżywa szok i natychmiast ujawnia ten fakt w „Rzeczpospolitej”. Wkrótce IPN wbrew prawu przekazuje akta mediom. Jedyną osobą, która nie ma dostępu do esbeckich papierów, a więc nie może się bronić, jest ta, której dotyczą. Niezabitowska występuje o autolustrację. Gromadzi dowody, analizuje tysiące stron dokumentów bezpieki, bierze udział w rozprawach. Jednocześnie prowadzi dziennik, w którym opisuje swoją historię.

„Prawdy jak chleba”, to książka akcji, w części przedstawiającej przeszłość, brawurowych często przygód dziennikarki i fotografa, którzy dokumentowali stan wojenny; w części współczesnej przypomina kryminalno-sądowy triller. To również opowieść o miłości i przyjaźni, które rozkwitają w momencie próby.

Małgorzata Niezabitowska

(ur. 1948), dziennikarka, autorka książek, scenarzystka. W latach 70. współpracowała z tygodnikiem „Kultura”.
W 1981 – reporterka „Tygodnika Solidarność”, po 13 grudnia dokumentowała, stan wojenny, publikowała materiały na Zachodzie. Jej książka „OSTATNI – Współcześni żydzi Polscy” ukazała się w roku 1986 w USA, w 1987 w Europie zachodniej. W 1989 roku Niezabitowska zostaje rzecznikiem rządu Tadeusza Mazowieckiego. W 1993 publikuje (ze zdjęciami T. Tomaszewskiego) „Poszukiwanie Ameryki”, książkę opartą na reportażu, jaki przygotowali na stulecie „National Geographic”. W 2001 wydaje, „Księgę Dziesięciolecia Polski Niepodległej”, dzieło (370 autorów, 380 fotografów) przedstawiające lata ’89 – ’99.

O czym jest ta książka, mam napisać w pięciu zdaniach.

O tym, że nie należy się poddawać, nawet gdy spada straszliwy cios, niezasłużony myślisz, niesprawiedliwy, miażdżący. I że powinno się przyjąć ten cios, tak to rozumiem, jako lekcję, nie karę. O tym, że trzeba walczyć, czasami, wydawałoby się, wbrew wszystkiemu, nie tracić odwagi, a zwłaszcza wiary.

A także jest to opowieść o bardzo ważnych dla naszego kraju latach, roku 1980, 1981, 1982, o przygodach dziennikarki i fotografa, którzy dokumentowali stan wojenny oraz o rekonstrukcji przeszłości, bo, jak powiedział mój obrońca, mecenas Czesław Jaworski, nie wystarczy znać prawdę, trzeba ją udowodnić.

I jest to książka o miłości i przyjaźni, które w momencie próby mogą ujawnić się, rozkwitnąć.

 
Małgorzata Niezabitowska