W pracach Magdaleny Schmidt-Góry intryguje obecność słowa. Chociaż to żadna nowość. Na początku ubiegłego stulecia, ojcowie włoskiej awangardy obrali poezję jako jeden z elementów swoich prac. Pisane wersy poddali nowym zasadom typograficznym, projektując zawiłe meandry słowne - parole in libertá. Jenny Holzer, Martin Firrell, Joseph Kosuth, Barbara Kruger jak i szereg stojących za nimi artystów konceptualnych, bazuje w swojej pracy na tekście – zwięzłym, przewrotnym i łatwo komunikowalnym. O pracach amerykańskiego artysty Roberta Indiana, mówi się jako "rzeźbionych wierszach". W Europie podobny charakter przybrała twórczość Marca Ruygroka. Są też tacy, jak Tim Rollins i K.O.S, dla których materiałem obróbki artystycznej stały się druki pokryte tekstami biblijnymi, mitami greckimi oraz innymi klasykami literatury.

W pracach Magdaleny Schmidt-Góry słów także jest dużo, ale na zupełnie innej zasadzie. Nie komunikują znaczeń, nie są pooddawane reinterpretacji domagającej się odszyfrowania i zrekonstruowania. Po prostu są. Ukryte, mało czytelne, niejednokrotnie wręcz niewidoczne. Zapisane ręką artystki na zwiniętych w rulon arkuszach papieru, wytłoczone po hebrajsku na poskręcanej blasze, są dla widza intrygująco niedostępne. Obszerne fragmenty ksiąg staro i nowotestamentowych, pisma Dantego, Norwida, Herberta komponują zaledwie delikatny ornament na powierzchni rzeźb. Tak jakby zaraz miały przeniknąć naturalne tworzywo prac i ... zniknąć. Dematerializują się, ustępują naturze. Być może wracają do źródła, do 'Słowa', które było na początku, jak przypomina jedna z prac. To 'Słowo' właśnie, mam wrażenie, rozbrzmiewa w pracach Magdaleny Schmidt-Góry najsilniej i najwyraźniej.

Magdalena  Schmidt-Góra
Studia na Wydziale Rzeźby PWSSP w Gdańsku i ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. F. Duszeńki 1990 r. Pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Rzeźby ASP w Gdańsku, obecnie na stanowisku adiunkta.
 

Realizuje rysunki, medale, plakiety, tablice pamiątkowe, statuetki, instalacje przestrzenne, projekty scenograficzne.
 

Ważniejsze wystawy indywidualne:
Sopot, Gdańsk, Kraków, Estonia – Tallinn, Parnu.
Od 1994 r. jest członkiem Scholi Teatru Węgajty, z którą współpracuje przy realizacji średniowiecznych dramatów liturgicznych projektując i wykonując elementy scenografii i kostiumy.

Wernisaż wystawy 15 lutego o godzinie 18.00 w Galerii Nadbałtyckiego Centrum Kultury